Кажэвенная вуліца, раней на ёй жылі кажэўнікі, якія выраблялі скуры .

Казановіч Людвіг, нарадзіўся ў фальварку Людвінава каля вёскі Пральня (Вішоўскі сельсавет).
Удзельнік Айчыннай вайны 1812 года.
Паручнік Ахтырскага гусарскага палка, паплечнік Дзяніса Давыдава.
Выведаўшы колькасць  напалеонаўскіх войск у Бялынічах, паведаміў пра гэта Давыдаву і скрытна (14 лістапада 1812 года) правёў яго «лятучы» атрад з Галоўчына ў Бялынічы.

Казлоў Даніла Еўдакімавіч (1909-1942), нарадзіўся ў вёсцы Васількі Галоўчынскага сельсавета. Журналіст.
Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. 
Скончыў газетны тэхнікум. Працаваў карэспандэнтам, адказным рэдактарам (1939) Бялыніцкай райгазеты «Калектыўная праца», а потым і Ваўкавыскай  райгазеты.
Загінуў на Каўказе.

Калгас, кааператыўнае аб’яднанне сельскагаспадарчых вытворцаў.
У 1929 годзе ў Галоўчыне быў арганізаваны калгас «12-ці годдзе Кастрычніцкай рэвалюцыі».
Ён быў аб’яднаны з калгасамі «16-й партз’езд» у 1950 годзе, з калгасам «Чырвоны калектывіст» у 1956 годзе, з калгасам «Ударнік», з 1959 і да 2006 года насіў назву «Наша перамога».
Зараз аб’яднаны з СВК «Кудзін».

Калектывізацыя, масавае аб’яднанне аднаасобных сялянскіх гаспадарак у калгасы (канец 1920–1930-я гады).
Пратэстуючы супраць дапушчаных грубых перагібаў, сяляне масава знішчалі ўласную жывёлу, выходзілі  з калгасаў. Так, у сакавіку 1930 года прайшоў масавы выхад калгаснікаў з калгасаў Галоўчынскага сельсавета, зрыў схода ўпаўнаважаных калгасаў гэтага сельсавета.

Калужка Сцяпан, адзін з разведчыкаў Маскоўскай дзяржавы, які напярэдадні вайны з Рэччу Паспалітай (1654-1667) пад выглядам «гандлёвага чалавека» завітаў у старажытны Галоўчын і ўстанавіў прыязныя адносіны з гетманам Вялікага Княства Літоўскага Янушам Радзівілам.

Калясец, зараз дзялянка з маладняком. Раней было балота, ў якім лёгка мог загрузнуць воз.

Камень, назва месца, дзе раней ляжаў вялізарны валун.

Капыцін Вячаслаў Фёдаравіч, нарадзіўся (1942–2002) у вёсцы Трылесіна Дрыбінскага раёна Магілёўскай вобласці.
Беларускі археолаг, кандыдат гістарычных навук (1977), член-карэспандэнт Беларускай Акадэміі адукацыі.
Ён з’яўляўся аўтарам больш за 300 навуковых публікацый, у тым ліку 20 манаграфій.
У 1990 годзе тры гарадзішчы Галоўчына абследваў Вячаслаў Капыцін.

Каралёў Мікалай Васільевіч, нарадзіўся (26.12.1913–04.09.1969) у вёсцы Голубаўка Вішоўскага сельсавета.
Краязнаўца.  Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.
Працаваў намеснікам дырэктара па палітычнай частцы Рэспубліканскай школы фабрычна-заводскага навучання (Магілёў), інструктарам Бялыніцкага райкама КПБ, старшынёй Галоўчынскага сельсавета, загадчыкам  хаты-чытальні Галоўчынскага сельскага клуба.
Склаў (1967) летапіс Галоўчына, які захоўваецца ў Галоўчынскай бібліятэцы.

Каралькоў Генадзь Анатольевіч, нарадзіўся (03.07.1941–23.02.2007) у горадзе Рослаўль Смаленскай вобласці.
Заслужаны артыст РСФСР, Абхазкай АССР, Марыйскай АССР.
Скончыў студыю пры Львоўскім украінскім тэатры імя М. Звягільскага, Школу-студыю імя У.Неміровіча-Данчанкі.
Працаваў у маскоўскіх Цэнтральным дзіцячым тэатры, Акадэмічным тэатры імя Маякоўскага, тэатры імя Ленінскага камсамола, тэатры-студыі кінаакцёра.
Сыграў галоўныя ролі ў фільмах «Тры дні Віктара Чарнышова», «Начная змена», зняўся ў кінафільмах «Цені знікаюць апоўдні», «Алёша», «Батальёны просяць агня» і інш. Апошняя роля ў фільме «Сышчык з дрэнным характарам» (2001).
Пра яго лёс створаны дакументальны фільм Галіны Далматоўскай «Дзе я яго бачыў».
Сыграў каля 50 роляў у кіно і больш за 30 – у драматычных тэатрах.
Некалькі разоў наведаўся на радзіму маці ў вёску Галоўчын, дзе правёў сваё дзяцінства.

Карлава крыніца, крыніца ля вёскі Старoе Сяло.
Па паданню, менавіта з яе шведскі кароль Карл ХІІ, у час бітвы ля Галоўчына шведскай арміі з рускай (1708), браў ваду для ежы і мыцця.

Карл ХІІ (1683–1718), шведскі кароль (з 1697).
Вопытны палкаводзец.
У ваенных дзеяннях аддаваў перавагу рашучасці, хуткасці, манеўраванасці войскаў.
Падчас Галоўчынскай бітвы (1708), здабыў сваю апошнюю ваенную перамогу над войскам Пятра І.
Першым кінуўся на кані ў раку Вабіч. Вёў назіранні за боем са званіцы Галоўчынскай царквы.

Карманаў Васіль Карпавіч, нарадзіўся у 1899 годзе ў вёсцы Забалацце.
З 1918  года чырвонаармеец стралковай дывізіі.
Удзельнічаў у баях з палякамі каля мястэчка Камень Лепельскага павета.
Прадстаўлены да ордэна Чырвонага Сцяга.

Карпечанка Міхась Аляксеевіч, нарадзіўся 14 лістапада 1959 года ў вёсцы Болін, што на Краснапольшчыне.
Беларускі пісьменнік, журналіст, краязнаўца.
Скончыў Наваельнінскую школу, Барысаўскае ГПТВ №62 будаўнікоў, Белдзяржуніверсітэт.
Член Саюза беларускіх пісьменнікаў.
Лаўрэат прэміі імя Бялыніцкага-Бірулі.
Аўтар кніг «Дачка волі», «На скрыжаванні   болю і надзеі», «Уздоўж стромы» і інш.
Зрэшты ім быў напісаны краязнаўчы нарыс «Галоўчын» і шмат розных газетных артыкулаў аб Галоўчынскай зямлі.

Каталіцкае веравызначэнне, па стану на 1909 год уладальніца Галоўчына М.Ст.Васілеўская мела каталіцкае веравызначэнне. Таму двое жыхароў сядзібы Галоўчын адносіліся да Свяцілавіцкага рымска-каталіцкага прыхода.

Кацярына ІІ, гл. Екацярына (21(25).04.1729 – Шчэцін – 11.1796), расійская імператрыца.
Кацярына ІІ падпісала ўказ аб увядзенні мяжы габрэеўскай аседласці ў беларуска-літоўскіх, украінскіх губернях. Прымусовае перасяленне габрэеў у Бялынічы, Галоўчын, Эсьмоны.

Кашталян, урад (пасада), узнік у Польшчы у XIII стагоддзі.
Першапачаткова загадваў замкам і меў пэўныя судовыя функцыі, да пачатку XIV стагоддзя страціў практычную ўладу.
Кашталянамі з роду князёў Галоўчынскіх былі Шчэнсны Яраславіч – кашталян мінскі (1600), Аляксандр Яраславіч – кашлян жамойцкі (1604-1614), Канстанцін – кашталян мсціслаўскі (1611).

Кірмашы, форма правядзення гандлю ў выглядзе перыядычных з’ездаў гандляроў у пэўнай мясцовасці на працягу вызначанага тэрміну.
Напрыканцы ХІV - пачатку ХХ стагоддзяў Галоўчын займеў трывалую славу надзвычай багатага кірмашовага мястэчка.
Штогод на Троіцкі кірмаш у Галоўчыне збіраліся да некалькіх тысяч чалавек. Быў кірмаш і 19 жніўня на Спаса.

Кірпіч Герасім Аляксеевіч, нарадзіўся (1910 -?) на Кіеўшчыне.
Служыў на Заходняй граніцы.
Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.
Адзін з арганізатараў партызанскага руху на тэрыторыі Магілёўскай і Віцебскай абласцей. Камандзір партызанскага атрада (лістапад 1941), а потым і брыгады (май 1942) «Чэкіст», якая дзейнічала і на Бялыніччыне (у ліпені 1942 года разграміла фашысцкі гарнізон у Галоўчыне).
Пасля вайны працаваў у апараце ЦК КПБ, рэспубліканскім камітэце Дзяржаўнага кантролю, узначальваў Рудзенскі райкам кампартыі.

Кішка (Галоўчынская) Рэгіна Шчэнснаўна, уладальніца Галоўчына.
Пасля смерці брата Яна Галоўчынскага падаравала родавы маёнтак Галоўчын яго ўдаве Алене з роду Валовічаў, якая пазней выйшла замуж за Крыштафа Патоцкага.

Князь, прадстаўнік вышэйшай арыстакратыі.
З 1509 па 1658 год уладальнікам Галоўчына быў род князёў Галоўчынскіх.

Клуб, у 1936 годзе ў Галоўчыне  быў адкрыты сельскі клуб у будынку былой царквы.
У час нямецкай акупацыі (1941-1944) замест клуба працавала царква.
У 1961 годзе царква была зачынена і ў гэтым будынку стаў працаваць сельскі клуб. Загадчыцай клуба ў той час працавала Смыткова Т.Е..
Нейкі час клуб працаваў у будынку, дзе зараз знаходзіцца Галоўчынскі сельсавет.
Доўгі час яго загадчыцай працавала Сімаева Н.Ф.
У 1984 годзе клуб пераходзіць у новы будынак і набывае статус Дома культуры.

Корб Іёган Георг, нарадзіўся каля Ноймаркга, Баварыя – каля 1742 года.
Дыпламат, падарожнік, сакратар пасольства імператара Леапольда І у Расію (1698-99).
У 1700 гаду ў Вене на лацінскай мове выдаў «Дзённік падарожжа ў Масковію», у якім ёсць звесткі пра Вільню, Ашмяны, Баруны, Менск, Барысаў, Друцк, Шклоў і іншыя беларускія гарады і вёскі, побыт іх жыхароў, кляштары, шляхі зносін і інш.Захаваліся звесткі, што ў 1698 годзе Корб І.Г. праязджаў праз Галоўчын.

Красная Сакалоўка, вёска ў Галоўчынскім сельсавеце.
Выключана (да 1976) з уліковых дадзеных.

Крман Даніэль, лютэычранскі епіскап.
У 1708 годзе знаходзіўся ў войску Карла ХІІ.
У сваім дзённіку пакінуў асабістыя ўражанні аб наступствах бітвы, якая адбылася пад Галоўчынам.

Кудзіна, адзін з маёнткаў князёў Галоўчынскіх.
Вядома, што ў другой палове ХVІ стагоддзя яго арэндаваў шляхціц Валент Дыбоўскі, - намеснік князя Шчэнснага Галоўчынскага.
У 1850-я гады належыў Л. Фон Эрэнбуш.